.svg)
הגעתם ל-100 חתימות
אל: ממשלת ישראל וראש הממשלה יאיר לפיד - حكومة إسرائيل، ورئيسها السيد يئير لبيد
יד הורסת, יד בונה - يد تهدم ويد تبني
אנו קוראים לממשלת ישראל, ולעומד בראשה, מר יאיר לפיד להכיר בכפר אל-עראקיב ובכל יתר הכפרים הבלתי מוכרים ולאפשר לתושביהם לחיות במקום הולדתם ולחדול מהרס הבתים בכפרים.
إننا ندعو حكومة إسرائيل، ورئيسها السيد يئير لبيد، إلى الاعتراف بقرية العراقيب وجميع القرى الأخرى غير المعترف بها، وتمكين السكان من العيش على الارض التي وُلدوا بها، والتوقف عن هدم المنازل في هذه القرى.
إننا ندعو حكومة إسرائيل، ورئيسها السيد يئير لبيد، إلى الاعتراف بقرية العراقيب وجميع القرى الأخرى غير المعترف بها، وتمكين السكان من العيش على الارض التي وُلدوا بها، والتوقف عن هدم المنازل في هذه القرى.
למה זה חשוב?
בצער, אך בנחישות ואמונה בהצלחת המאבק, אנו מציינים 12 שנים לתחילת מסע ההרס והבניה בכפר אל-עראקיב.
במציאות מתוקנת מציינים רק את תאריך הקמתו של יישוב, אך במציאות המעוותת שלנו מציינים גם את תאריך ההריסה. ב-27 ליולי 2010, בחום המדברי הלוהט, נפתחה סדרת ההריסות בכפר הבדואי אל-עראקיב, השוכן בצפון הנגב בדרומה של ישראל.
הבתים נהרסו, ויושביהם נזרקו לחול המדבר מתחת לכיפת השמים. עד היום 12 שנים אחרי, שב ונהרס הכפר 203 פעמים. בו בזמן, הוא נבנה מחדש 203 פעמים. יד הורסת, יד בונה.
על פיסת אדמה חולית קטנטנה, מתנהל זה יותר מעשור מאבק איתנים, בין האור לבין החושך בין הבונים לבין ההורסים, בין כוח מדינת ישראל האימתני לבין אנשים פשוטים שרק הצדק הוא נשקם. 12 שנים הורסים ובונים, בונים והורסים. והכוונה הברורה היא לגרום לחורבנה של הקהילה הערבית שם.
הכפר אל-עראקיב היה קיים מאות שנים לפני קום מדינת ישראל, שפקידיה היום מתעללים בשוכניו-ילדים ומבוגרים, נשים וגברים. מסע ההרס הוא התנקשות בזכותו הבסיסית של האדם, לחיות תחת קורת גג באדמתו ואדמת אבותיו.
כך, גם מצבם של 45 כפרים בדואים אחרים בנגב, המונים למעלה ממאה אלף אזרחים, שאינם זוכים לשירותים מוניציפאליים, ובהם מתבצעות מאות הריסות בתי מגורים מידי שנה. הם נאבקים על זכותם הבסיסית-להישאר במקומם תחת קורת גג בטוחה על אדמתם אבותיהם. בשביל כל אלה, אל-עראקיב הוא סמל!
במאבק הסיזיפי הזה לכל אחד יש חלק, להיות בצד הנחושים הצודקים, להיות בצד של החיים.
אנו קוראים לממשלת ישראל, ולעומד בראשה, מר יאיר לפיד להכיר בכפר אל-עראקיב ובכל יתר הכפרים הבלתי מוכרים ולאפשר לתושביהם לחיות במקום הולדתם ולחדול מהרס הבתים בכפרים.
ببالغ الأسف، ولكن بالتصميم والإيمان بنجاح النضال، نحيي مرور 12 عامًا على بداية حملات الهدم والبناء في قرية العراقيب.
في البيئة السليمة، عادة ما يتم الاحتفال بذكرى إقامة القرية، ولكن في واقعنا المشوه، يتم احياء تاريخ الهدم أيضًا. في 27 تموز من عام 2010، في ظل حرارة الصحراء الحارقة، بدأت سلسلة من عمليات الهدم في قرية العراقيب البدوية الواقعة شمال النقب في جنوب إسرائيل.
هدموا المنازل وألقوا بساكنيها إلى رمال الصحراء، تحت قبة السماء. حتى يومنا هذا، بعد 12 عامًا، عادوا ودمروا القرية 203 مرة. وفي الوقت نفسه، فقد أعيد بناؤها 203 مرة. يد تهدم ويد تبني.
وهكذا، على قطعة صغيرة من الأرض الرملية، يجري صراع قاس مستمر أكثر من عقد من الزمن، بين النور والظلام، بين البناة والهادمين، بين القوة الهائلة لدولة إسرائيل وبين أناس بسطاء ليس في جعبتهم إلا سلاح واحد هو عدالة قضيتهم. 12 عامّا وهناك من يهدم وهناك من يبني، والهدف واضح وهو تدمير المجتمع العربي في النقب.
قرية العراقيب قائمة قبل إقامة دولة إسرائيل بمئات السنين، واليوم ينكّل موظفوها بأهل القرية - الأطفال والكبار، النساء والرجال. إن حملات الهدم المتكررة هي بمثابة اغتيال الحق الأساسي للإنسان وهو أن يحظى بالمأوى على أرضه- أرض أجداده.
هذه هو الحال أيضًا في 45 قرية بدوية أخرى في النقب، التي يبلغ عدد سكانها أكثر من مئة ألف مواطن، وهم محرومون من الخدمات البلدية، ويتم هدم المئات من المساكن كل عام. إنهم يناضلون من أجل حقهم الأساسي - البقاء على ارضهم وتحت سقف آمن فوق أرض أجدادهم. والعراقيب، بصمودها، أصبحت رمزًا لهم جميعًا.
في هذا الصراع القاسي، لكل منا دور يؤديه وواجبه أن يكون في جانب المكافحين، أن يكون في جانب الحياة.
إننا ندعو حكومة إسرائيل، ورئيسها السيد يئير لبيد، إلى الاعتراف بقرية العراقيب وجميع القرى الأخرى غير المعترف بها، وتمكين السكان من العيش على الارض التي وُلدوا بها، والتوقف عن هدم المنازل في هذه القرى.
במציאות מתוקנת מציינים רק את תאריך הקמתו של יישוב, אך במציאות המעוותת שלנו מציינים גם את תאריך ההריסה. ב-27 ליולי 2010, בחום המדברי הלוהט, נפתחה סדרת ההריסות בכפר הבדואי אל-עראקיב, השוכן בצפון הנגב בדרומה של ישראל.
הבתים נהרסו, ויושביהם נזרקו לחול המדבר מתחת לכיפת השמים. עד היום 12 שנים אחרי, שב ונהרס הכפר 203 פעמים. בו בזמן, הוא נבנה מחדש 203 פעמים. יד הורסת, יד בונה.
על פיסת אדמה חולית קטנטנה, מתנהל זה יותר מעשור מאבק איתנים, בין האור לבין החושך בין הבונים לבין ההורסים, בין כוח מדינת ישראל האימתני לבין אנשים פשוטים שרק הצדק הוא נשקם. 12 שנים הורסים ובונים, בונים והורסים. והכוונה הברורה היא לגרום לחורבנה של הקהילה הערבית שם.
הכפר אל-עראקיב היה קיים מאות שנים לפני קום מדינת ישראל, שפקידיה היום מתעללים בשוכניו-ילדים ומבוגרים, נשים וגברים. מסע ההרס הוא התנקשות בזכותו הבסיסית של האדם, לחיות תחת קורת גג באדמתו ואדמת אבותיו.
כך, גם מצבם של 45 כפרים בדואים אחרים בנגב, המונים למעלה ממאה אלף אזרחים, שאינם זוכים לשירותים מוניציפאליים, ובהם מתבצעות מאות הריסות בתי מגורים מידי שנה. הם נאבקים על זכותם הבסיסית-להישאר במקומם תחת קורת גג בטוחה על אדמתם אבותיהם. בשביל כל אלה, אל-עראקיב הוא סמל!
במאבק הסיזיפי הזה לכל אחד יש חלק, להיות בצד הנחושים הצודקים, להיות בצד של החיים.
אנו קוראים לממשלת ישראל, ולעומד בראשה, מר יאיר לפיד להכיר בכפר אל-עראקיב ובכל יתר הכפרים הבלתי מוכרים ולאפשר לתושביהם לחיות במקום הולדתם ולחדול מהרס הבתים בכפרים.
ببالغ الأسف، ولكن بالتصميم والإيمان بنجاح النضال، نحيي مرور 12 عامًا على بداية حملات الهدم والبناء في قرية العراقيب.
في البيئة السليمة، عادة ما يتم الاحتفال بذكرى إقامة القرية، ولكن في واقعنا المشوه، يتم احياء تاريخ الهدم أيضًا. في 27 تموز من عام 2010، في ظل حرارة الصحراء الحارقة، بدأت سلسلة من عمليات الهدم في قرية العراقيب البدوية الواقعة شمال النقب في جنوب إسرائيل.
هدموا المنازل وألقوا بساكنيها إلى رمال الصحراء، تحت قبة السماء. حتى يومنا هذا، بعد 12 عامًا، عادوا ودمروا القرية 203 مرة. وفي الوقت نفسه، فقد أعيد بناؤها 203 مرة. يد تهدم ويد تبني.
وهكذا، على قطعة صغيرة من الأرض الرملية، يجري صراع قاس مستمر أكثر من عقد من الزمن، بين النور والظلام، بين البناة والهادمين، بين القوة الهائلة لدولة إسرائيل وبين أناس بسطاء ليس في جعبتهم إلا سلاح واحد هو عدالة قضيتهم. 12 عامّا وهناك من يهدم وهناك من يبني، والهدف واضح وهو تدمير المجتمع العربي في النقب.
قرية العراقيب قائمة قبل إقامة دولة إسرائيل بمئات السنين، واليوم ينكّل موظفوها بأهل القرية - الأطفال والكبار، النساء والرجال. إن حملات الهدم المتكررة هي بمثابة اغتيال الحق الأساسي للإنسان وهو أن يحظى بالمأوى على أرضه- أرض أجداده.
هذه هو الحال أيضًا في 45 قرية بدوية أخرى في النقب، التي يبلغ عدد سكانها أكثر من مئة ألف مواطن، وهم محرومون من الخدمات البلدية، ويتم هدم المئات من المساكن كل عام. إنهم يناضلون من أجل حقهم الأساسي - البقاء على ارضهم وتحت سقف آمن فوق أرض أجدادهم. والعراقيب، بصمودها، أصبحت رمزًا لهم جميعًا.
في هذا الصراع القاسي، لكل منا دور يؤديه وواجبه أن يكون في جانب المكافحين، أن يكون في جانب الحياة.
إننا ندعو حكومة إسرائيل، ورئيسها السيد يئير لبيد، إلى الاعتراف بقرية العراقيب وجميع القرى الأخرى غير المعترف بها، وتمكين السكان من العيش على الارض التي وُلدوا بها، والتوقف عن هدم المنازل في هذه القرى.